فیلترها
دسته بندی ها
محصولات تجهیزات اعلام حریق
تجهیزات اعلام حریق Fire Communications System
تجهیزات اعلام حریق تجهیزات سیستمهایی هستند که برای تشخیص و اعلام وقوع حریق در یک ساختمان یا محیط مشخص استفاده میشوند. هدف این تجهیزات، شناسایی سریع و اطلاع رسانی دقیق در صورت وقوع حریق است تا اقدامات امدادی و اطفاء حریق به موقع صورت پذیرد و از صدمات جانی و مالی جلوگیری شود.
تجهیزات اعلام حریق
- دتکتور گاز (Gas detector)
- دتکتور دود (smoke detector)
- دتکتور شعله (Flame detector)
دتکتور گاز
دتکتور گاز تجهیزی است که برای تشخیص و اندازهگیری حضور یا وجود گازها در محیط استفاده میشود. این دستگاه برای ایجاد ایمنی و جلوگیری از وقوع حوادث مرتبط با گازهای خطرناک استفاده میشوند. دتکتورهای گاز میتوانند برای تشخیص و اندازهگیری انواع گازها مانند گازهای سمی، قابل اشتعال، سمی و قابل اشتعال و گازهای خنثی استفاده شوند. برخی از گازهایی که توسط دتکتورهای گاز قابل تشخیص هستند شامل گازهای آمونیاک، کربن مونوکسید، دی اکسید کربن، متان، هیدروژن، گازهای هیدروکربنی و گازهای سمی مانند دی اکسید گوگرد و گازهای شیمیایی خطرناک میشود. هدف اصلی دتکتورهای گاز، هشدار دادن در صورت وجود گاز خطرناک در محیط است. زمانی که غلظت گاز به سطح خطرناکی برسد، دتکتور گاز به وسیله صداها، نورها، الارمها یا سیستمهای هشدار دهنده دیگر افراد را در مورد وجود گاز هشدار میدهد، تا بتوانند اقدامات لازم را برای ایمنی و اطفای حریق انجام دهند.
دتکتور دود
دتکتور دود، یک تجهیز حیاتی سیستمهای اعلام حریق است که در صنایع مختلف به منظور تشخیص و اعلام وقوع حریق استفاده میشود. وظیفه اصلی دتکتور دود، تشخیص حضور ذرات دود در هوا و فعالسازی سیستم اعلام حریق جهت اقدامات ایمنی مناسب میباشد.
دتکتور شعله
دتکتور شعله نوعی سنسور است که برای تشخیص حضور شعله و آتش در محیط استفاده میشود. این دستگاه برای ایجاد ایمنی و جلوگیری از گسترش حریق و انفجار در صنایع مختلف استفاده میشود. زمانی که دتکتور شعله شعلهای را تشخیص میدهد، به صورت فوری سیگنال هشدار را صادر میکند. این سیگنال هشدار میتواند به صورت صوتی، نوری یا از طریق سیستم هشدار دهنده دیگری که به آن متصل شده است، اعلام شود. هدف اصلی دتکتورهای شعله، تشخیص سریع و دقیق شعله و اتخاذ اقدامات لازم برای اطفای حریق و ایمنی است.
سایر تجهیزات اطفاء حریق
1. سیستم اطفاء حریق با آب: این سیستم شامل شبکههای آبیاری (Sprinkler)، سیستمهای آبپاش (Water Spray) و همچنین آبپاشهای تراکمی (Water Mist) میشود. آب به عنوان عامل انتقال حرارت و خنک کننده استفاده میشود.
2. سیستم اطفاء حریق با گاز: این سیستم شامل سیستمهای اطفاء حریق با گازهای خاموشکننده مثل گاز کربن دیاکسید (CO2)، هالونها (Halons)، گاز هالوکربنها (HFCs)، گاز هیدروفلوروکربنها (HFCs) و گازهای خاموشکننده دیگر میشود.
3. سیستم اطفاء حریق با خاموش کنندههای شیمیایی: این سیستمها شامل استفاده از خاموش کنندههای شیمیایی مانند پودرهای آب گریز (ABC، BC، D)، فوم (AFFF)، پودرهای معدنی (مثل پودر سنگین) و مواد خاموش کننده دیگر است.
4. سیستم اطفاء حریق با روغنهای خاموش کننده: این سیستمها به منظور اطفاء حریقهای مرتبط با روغنها و چربیها مورد استفاده قرار میگیرند. روغنهای خاموش کننده ممکن است شامل خشک کنندههای روغن (Dry Chemicals) و یا روغنهای خاص باشند.
5. سیستمهای اطفاء حریق خودکار: این سیستمها شامل سیستمهای اطفاء حریق خودکار مبتنی بر حسگرهای دود (Smoke Detectors) و حرارت (Heat Detectors) هستند. زمانی که حسگرها حضور دود یا افزایش دما را تشخیص میدهند، سیستم خودکاراً اقدام به فعالسازی سیستم اطفاء و هشدار دادن میکند.
سیستمهای اطفاء حریق ممکن است براساس نیازها و محیطهای خاص، به صورت ترکیبی و یا به صورت مجزا مورد استفاده قرار بگیرند. همچنین، سیستمهای اطفاء حریق ممکن است با سیستمهای هشداردهنده دیگری مانند آژیرها (Alarm) و سیستمهای تخلیه اضطراری (Emergency Evacuation) ترکیب شوند تا ایمنی کلیه افراد در محیط را تضمین کنند.